1968-1969 het begin
In het maandblad van de Stichting Ruwaard, het Ruwaardblad, verscheen in maart 1968 een ingezonden brief van een carnavalminnende Ruwaard-bewoner : Nico den Hollander. Hij vroeg zich af waarom er in de Ruwaard geen carnavalsclub en boerenkapel kon worden opgericht. De reactie op zijn brief bleef niet lang uit. Een kleine groep mensen stak de koppen bij elkaar. Op 10 april werd, in ‘t vergaderzaaltje van de tijdelijke Sporthalkerk de “Karnavals Vereniging Ruwaard” opgericht. In mei werd een bestuur en Raad van Elf gevormd, bestaande uit mensen met ervaring op allerlei gebied, behalve op dat van carnaval. Alleen de President was een echte Limburger en wist van wanten. Zijn naam: Jeu Laarmans.
Op zaterdag 9 november verscheen de eerste Raad van Elf, gekleed in grijze pantalon, wit overhemd , zwart vest en zwarte schoenen , rode vlinderdasjes en een rood-witte steek voor het eerst ten tonele. De Knollenplukkers uit Berghem verzorgden de muziek. Het eerste nieuwjaarsbal werd gehouden op 4 januari 1969 in Hotel Suisse. De Konthamers traden gratis op (al kostte het heel wat geld aan consumpties).
Het carnavalsfeest zelf werd een groot succes. Op vrijdag startte men bij de kleuterschool in de Ruwaard. Zaterdagmiddag werd de Grootvorst afgehaald tijdens de Jeugdoptocht in de Ruwaard. ‘s Avonds werd gefeest in de Narrentempel, het Rode Kruisgebouw aan de Kromstraat, waar het bier goed smaakte.
Op zondagavond maakte de Stadsprins van Oss, Ronaldus 1, zijn opwachting en Jeugdprins van Oss, Karel 1, feestte mee tijdens het jeugdcarnaval in de Sporthalkerk aan de Troelstrastraat.
De prijzen waren zeker van de goede, oude tijd; de consumpties kostten het zalige bedrag van f0,65.
1969-1970
Door het grote succes steeg het ledenaantal en er werd gezocht naar een grotere zaal. De heer Riemersma stelde zijn garage aan de Euterpelaan ter beschikking voor alle carnavalsfestiviteiten van de Raauw Ossekar. Men mag gerust stellen hierdoor de Raauw Ossekar als een raket het Osse carnaval is ingeschoten. Voor de verenigingsleden braken zware tijden aan. Zij stonden voor de taak in één dag een auto-showroom om te bouwen tot Narrentempel: dertig auto’s uit de showroom rijden, twee podia, een houten dansvloer en 5 bars maken en buiten het gebouw twee toiletwagens aansluiten.
Vooral deze toiletgelegenheid werd in Oss en verre omgeving bekend. Om zonder betalen binnen te komen, kropen velen onder deze wagens door de zaal in. Aan hun speciale geur waren ze snel herkenbaar!
Voor de muziek zorgden de “De Raauw Foempers”. Tegen alle verwachtingen in hosten tijdens het carnaval iedere avond 800 carnavalsvierders over de dansvloer. De heer Riemersma werd op het Nieuwjaarsbal tot eerste Grootmeester van de Raauw Ossekar benoemd.
Andere activiteiten waren in dit jaar: het bejaardenbal, bezoeken aan kleuterscholen, een gekostumeerde optocht door de wijk, de organisatie van een tienerbal voor ruim 700 tieners en voor het eerst deelname aan de stadsoptocht met een praalwagen onder het motto: “De Ruwaard leeft wel, maar het hart klopt er nog niet “.
1970-1971
Het succes vroeg om een verdeling van de werkzaamheden. Een aantal commissies werden belast met deeltaken tijdens de feesten. Zo ontstond de Ordecommissie, die toezicht hield tijdens de avonden. De leden werden voorzien van rode colberts, roodwitte steken en medailles. Een President leidde de vereniging en de Grootvorst, die jaarlijks gekozen zou moeten worden door een Geheimraad, de feesten.
Op het 11-11-bal verscheen Jeu 1 voor de derde keer als Grootvorst. Dit keer in een sjiek rokkostuum. Nieuw met carnaval was de balavond op vrijdag voor ruim 300 gehandicapten. Een geweldige avond met spontane medewerking van een medische staf en de Stadsprins met gevolg en boerenkapel.
De carnavalsavonden haalden een nieuw record: ruim 1000 bezoekers hosten iedere avond in de Narrentempel. De Raadsleden konden iedere ochtend uitslapen; de bejaarden ruimden, als iedereen nog “rustig” in bed lag, de sporen van de vorige avond op.
1971-1972
Ondanks het grote succes tijdens carnaval had de Raauw Ossekar in deze jaren ook tegenslagen. Het begon met het groots opgezette Tienerbal. Er werd diep in de beurs getast om met twee toporkesten, de “Dizzy Mans Band “ en de “ Mailer MacKenzie Band” de Ruwaard-jeugd een ongekende avond te bezorgen. Helaas waren er nog geen 100 betalende bezoekers.
Het 11-11-bal kende een verrassing. Voor het eerst rolde een kleine Ossekar de Narrentempel binnen en verborg de nieuwe Grootvorst Jan den Urste alias Jan Kemper. Zijn adjudant was ook een bekende, namelijk Frans van Leeuwen. Dat zij nog wat onwennig waren met de tenues is te zien op de statiefoto, waar grootvorst Jan zijn steek achterstevoren draagt.
Ruim 2000 kinderen kwamen spontaan af op de komst van de postbode van de populaire TV-serie “Oebele”. Dat gaf organisatie en politie onverwachte problemen!
Riemersma was weer afgeladen. In de herinnering van velen zal de klaterende roestvrijstalen goot in de vernieuwde toiletgroep zijn. Op zondagavond beeldde de Raad van Elf Olleke Bolleke van Vader Abraham uit, waar de man met kippeveren het grootste succes had. Appie Bouwman werd onderscheiden voor zijn verdiensten.
Tegen het eind van het seizoen kwam vanuit de stichting Rucrea de vraag of de Raauw Ossekar gebruik zou willen maken van een nieuw op te richten wijkcentrum.
Grootvorst Jan den Urste sloeg bevestigend op 12 februari symbolisch de eerste paal.
1972-1973, het eerste lustrum.
Onder de nieuwe President, Tim Visser, werden 4 werkgroepen gevormd: Financiële zaken, Technische zaken, Reclame en Protocol. Ook werd de Raauw Ossekar op 4 juni 1973 een stichting in plaats van een vereniging. Er was een Raad van Toezicht, die als taak had de belangrijkste besluiten goed te keuren. De raad was samengesteld uit vertegenwoordigers van donateurs, werkgroepen en grootmeesters.
Op het 11-11-bal werd uit een kolossale bierfles de nieuwe Grootvorst onthuld:
Lou Zevenbergen als Lou den Urste. Zijn adjudant was Frans van Leeuwen. Samen zetten ze een daverend seizoen neer. Toppers waren: Rob de Nijs, die als Bertram Bierenbrootspot van de TV serie “Hamelen” de kinderen verraste tijdens het carnaval op de kleuterscholen; deelname aan de stadsoptocht met een wagen ter ere van het eerste lustrum; de feestavond bij de in Oss wonende Spaanse gastarbeiders aan de Frankenweg en natuurlijk de dolle dagen zelf. Tijdens het Boerenbal verscheen de Raad van Elf voor het eerst in gestreepte boerenkielen en werd het smokingtenue eens thuisgelaten. Moe, maar voldaan, werden de carnavalsdagen afgesloten.
Het steeds weer op- en afbouwen van de Narrentempel werd een te zware opgave. De “tussentijdse” feesten zouden ergens anders gehouden moeten worden. Zo werd op 28 april 1973 het lustrum-feest gevierd in Tivoli aan de Kromstraat. Enorm veel carnavalsverenigingen kwamen de jubilaris gelukwensen.
1973-1974
De eerste taak van de nieuwe Carnavalsstichting De Raauw Ossekar was het benoemen van een President als opvolger van Tim Visser. Binnen de nieuwe stichtingsvorm was dat voor het eerst een taak van de donateursvergadering. Men was het snel eens. Jan Kemper werd benoemd tot President.
Op het 11-11- bal, dat dit jaar voor het eerst gehouden werd in “het Woud” bleek al snel, dat deze locatie aan de krappe kant was. Bovendien was het gebouw, een gezellige oude boerderij, nogal vatbaar voor brand. Ondanks dat slaagde het feest voortreffelijk, ook omdat rond 11 uur de nieuwe Grootvorst Frans den Urste, in het dagelijks leven Frans van der Lee, zijn opwachting maakte. Hij rolde samen met adjudant Tiny van Geffen, moeiteloos door het carnaval. Hoewel; bij de intocht door de Ruwaard, brak het Veronica schip, waar de dansgarde op de voorplecht stond als waren ze hoofdrolspelers in de film Titanic middendoor. In de optocht, een dag later, werd voor het eerst op de wagen een bewegende pop gebruikt.
De muziek was in prima handen van de Raauw Foempers (die ook steeds een nieuw lied maakten), het Drupke en Boerenkapel Hartog. Zij werden trouwens wel opgevoed tijdens de carnavalsdagen; de pauzes tussendoor werden niet door het publiek gewaardeerd en waarschijnlijk hebben verschillende muzikanten hun lippen stukgeblazen onder aandrang van de hossende meute.
1974 / 1977
Na de wat moeilijker periode voor de Raauw Ossekar braken nu glorieuze tijden aan.
Een van de welsprekende grootvorsten uit die tijd was Bert Appels. Zijn adjudant was twee jaar lang Frans van Leeuwen. Ook zij hebben een schat aan verhalen uit de tijd bij de Raauw Ossekar; ergens halverwege de avond van het elf elfbal moesten zij zich stiekem gaan verkleden. In Tivoli was dat veel te riskant dus werd er gezocht naar een oplossing. Een ongelukje met een zakflacon bracht de uitkomst. De aanstaande grootvorst kon zich omkleden bij een buurvrouw en werd daarbij geholpen door de vrouw van de toenmalige president Jan Kemper.
Er waren een aantal zaken die erg opvielen bij de Raauw Ossekar. Een heel belangrijke was de hechte organisatie en de saamhorigheid binnen de club. Ook het sissende geluid van het afblazen van een bierfust betekende dat er weer een nieuw vat werd aangeslagen. Dit werd altijd met groot gejuicht begeleid. Deze traditie is jaren lang gebleven maar na een ander fusten systeem is dit geluid “helaas” niet meer vernomen. Andere bekende geluiden, die van de Raauw Foempers onder leiding van Frans van de Graaf, stopten na het carnaval van 1975.
Al vele jaren had de Raauw Ossekar ook meegedaan aan de grote optocht. Pas in deze periode kwam het eerste succes. In 1975 werd met de wagen Kinderbijslag de tweede prijs behaald en in het volgende jaar de felbegeerde eerste prijs. Dit werd ‘s avonds flink gevierd met hulp van Schiedam’s vocht. De basis voor één van de grootste evenementen binnen de Raauw Ossekar was gelegd.
In 1976 verhuisde de Raauw Ossekar naar D`n Iemhof. Bij de opening door de Raauw Ossekar schonk grootvorst Bert Appels steekladders, zodat ook boven in de hoge zaal gewerkt kon worden. Met deze residentie stond de Raauw Ossekar aan het begin van nieuwe, uitdagende periode. Grootvorst was Jan van der Schoot als Ronald den Urste met adjudant Tjeu Bergmans; Bert Appels was dat jaar stadsprins.
Het was wennen in de nieuwe ruimte; het eerste Elf-Elfbal gaf een aanblik van een te grote zaal of te weinig mensen. Maar door er tegenaan te blijven gaan lukte het om het jaar daarop met carnaval zo`n 1500 mensen binnen te krijgen. Deze grote aantallen leverden echter weer andere problemen op, zodat in overleg met brandweer en politie een max. aantal van 1200 bezoekers werd toegestaan. Hierdoor stonden er echter grote rijen mensen buiten te wachten totdat er mensen naar buiten kwamen en er weer een paar naar binnen mochten. De kaarten werden buiten bij opbod verkocht tot bedragen van 45 gulden.
De Raauw Ossekar floreerde goed. Al meerdere jaren werd door de Raauw Ossekar De Ruwert met carnaval versierd. In samenwerking met de winkeliers van het winkelcentrum werd een carnavalskwartetspel uitgegeven. Voor de eerste keer werd een halfvastenbal gevierd, wat voor alle feestvierders weer onvervalst carnaval was.
1977-1978
In deze jaren was het nog een goede gewoonte een herfstbal te vieren. Een voorafje aan het Elf-Elf, eigenlijk. In 1977 was de opvallende activiteit het Mosselbal. In alle vroegte werden mosselen uit Yerseke gehaald en gratis uitgedeeld aan de bezoekers. Dit trok niet alleen feestvierders maar ook heel veel “gasten” die vooral voor de mosselen kwamen. Het Elf Elf bal bracht geen nieuwe grootvorst; Ronald den Urste werd nogmaals enthousiast onthuld met Jan Blom als adjudant. De muziek op deze avond was in handen van de “Maotjes” en “boerenkapel Hartog”.
Het nieuwjaarsbal had als gasten onder andere het Hennekot en hun hofkapel de Kemphanen. Jos van Erp, bekend in carnavalskringen, werd benoemd tot grootmeester. Hij schijnt nog steeds aktief te zijn in het Osse…
Bezoeken aan andere verenigingen staan en stonden hoog in het vaandel van de Raauw Ossekar; dit jaar werden het Rottenrijk in Geffen, de Peelknijnen in Volkel, de Knoerissen, de Wevers en de Vagebonden bezocht. Volgens de overlevering smaakte het bier overal goed! Tijdens dit seizoen werd -samen met andere Osse carnavalsverenigingen- ook geld ingezameld voor geestelijk gehandicapten.
Winkelcentrum de Ruwerd is afgebrand, maar de winkeliers versierden toch samen met de Raauw Ossekar het noodgebouw in carnavalssfeer . De kinderoptocht in de Ruwaard en de optocht in de stad waren weer succesvol. De laatste werd met de wagen “Werkeloosheid” afgesloten met een eerste prijs!
1978-1979
Het eerste echte carnavalsjubileum; 11 jaar feest in de Ruwaard. In dit seizoen werd afscheid genomen van Jan Kemper als voorzitter. De touwtjes van de prima draaiende stichting werden overgenomen door Bert Appels. Grootvorst werd Ties den Urste (Cor Thijsen) met adjudant Jo van Lieverloo die in de geheimraad zat. Zij werden D’n Iemhof ingereden met muziek van de Konthamers. Ties (kort voor Thijsen) werd door de geheimraad gekozen vanwege zijn opvallende verschijning in het vorige seizoen; “Ties” stond in grote letters achter op zijn kiel. Zijn vrouw was voorzien van de naam “vrouw van Ties”, de kinderen “jong van Ties”, de buurvrouw “buurvrouw van …” en zo liepen er verschillende rond in D’n Iemhof. Ties werd met de jeugdoptocht opgehaald met een brandweerauto. Zijn woning was versierd met grote carnavalskoppen, zoals hij dat gewend was in Boxmeer. De zaal was dit seizoen zo vol, dat de kapellen geen ruimte hadden om de trompetten uit te schuiven. Als gastkapel speelde “Schlossgeister” uit Oostenrijk. De Meteors, onder leiding van Hans van Lent, bespeelde volle zalen en er werd een aanzet gegeven tot een eigen hofkapel. Garage van Thiel zorgde voor oefenruimte in de kantine aan de Molenstraat.
De vele uitrukkende diensten naar o.a. de Meerpaal in Dronten en de TH’s van Eindhoven, Enschede en Delft zorgden ervoor dat de receptie voor het 11 jarig jubileum druk bezocht werd door dezelfde steden. Het Osse Span had in Enschede veel succes met hun muziek die vanuit een diepe kuil in de zaal werd gespeeld.
1979-1980
Na het Mosselabal kwam het Elf –Elf bal met een literair tintje; een groot boek onthulde grootvorst Frans (van Leeuwen) de Twedde en adjudant Harrie Bosch. In de proclamatie werd opgeroepen tot het meedoen aan het openbare carnaval en het versieren van de Ruwaard. De zondag erna was de 11-11-instuif. Veel dans en majorettengroepen traden op en de kersverse beste drumfanfare van Nederland Hartog zorgde voor de muziek. Het nieuwjaarsbal bracht een nieuwe grootmeester, de heer Lingsma die na dokter Smeets nummer elf in de rij werd. Tijdens het eerste “Rondje Ossekar”, op 13 januari, werd 120 liter erwtensoep geschonken en natuurlijk ontaardde het in een muzikaal feest met 1000 bezoekers.
De Raad van Elf had groot succes met hun “krachtpatsers-show” in Den Bosch met het Elfstedenbal, de Pronkzitting in de Maaslandhal en in D’n Iemhof. In de optocht in de stad doen twee loopgroepen van de Raauw Ossekar mee. De derde prijs in de categorie wagens werd binnengesleept met het thema “Milieuwagen” (vervuilde grond bij Philips en Diosinth). De jeugdoptocht in de Ruwaard had als winnaar bij de groepen “we doen ut nou es krek andersom”. Op carnavalsmaandag werd de kapel “het Osse Span” geïnstalleerd als hofkapel. Als enige carnavalsclub in Oss was er dit jaar een Halfvastenbal in D’n Iemhof. Wat net zo succesvol werd als het hele seizoen.
1980 1981
In 1980 trad Ton Brocken aan als Grootvorst met Ben Baaijens aan zijn zijde als adjudant. De Raauw Ossekar genoot in deze tijd grote bekendheid. Dit betekende ook dat er veel van de carnavalsclub verwacht werd. Iets wat bij een carnavalsvereniging van het formaat van de Raauw Ossekar niet mag ontbreken was een eigen hofkapel. In dat jaar werd, op initiatief van Bert Appels, de hofkapel “het Ossespan” opgericht. De raadsleden Jo van Lieverloo en Frans van der Lee werden aangesteld als vaste begeleiders van de hofkapel. De kapel bestond uit 15 leden onder leiding van Wim Vos, gesteund door arrangeur Henk van der Sande. Al snel werd een geschikte oefenruimte gevonden in de bedrijfkantine van de toenmalige DAF garage van de fam. Reijs (toen nog van Thiel’s garagebedrijven). Dat deze ruimte in alle opzichten zeer geschikt was bleek wel uit het resultaat. In twee maanden tijd werd het Ossespan klaar gestoomd voor het carnaval. Een van de hoogte punten van dit jaar was weer het bezoek bij de Bambergers in den Bosch tijdens het Elfstedencarnaval. Dit jaar traden zij op als elf dwaze soldaten en hadden voor die gelegenheid een speciaal confetti kanon gebouwd. Dit kanon mocht trouwens niet gebruikt worden bij de pronkzitting in Oss. Er mocht geen confetti gebruikt worden, was de afspraak. Maar de raadsleden waren niet zo snel uit het veld geslagen en het kanon werd gevuld met havermout. Veel van de bezoekers op de eerste rijen zullen zich nog de havermoutsebierpap herinneren.
1981 1982
Het seizoen 81/82 bracht ook iets nieuws; het eerste liedjesfestival! Op 10 Januari 1982 werd als proef het eerste Maaslands Carnavals Liedjes Festival georganiseerd. Het was een uitvloeisel van het Rondje Ossekar, wat al vanaf 1979 werd georganiseerd. Daar was naast muziek ook de gelegenheid voor diverse verenigingen om zich te presenteren. Het Liedjes Festival moest een tegenhanger worden voor de “Nederlandse carnavalsliedjes” die in die tijd de overhand kregen. Het eerste festival kwam niet echt soepel van de grond. De groep Reclame en PR, onder leiding van Frans van Weerden, moest alle zeilen bij zetten om bekendheid te krijgen voor het festival. Uiteindelijk waren er negen deelnemers en werd gewonnen door twee meisjes uit de Ruwaard, Patty en Jolly met het nummer “We magge er zijn”. Nog dat zelfde jaar, in november, werd al het tweede Maaslands Carnavals Liedjes Festival gehouden. Dit festival werd gewonnen door de N.O.S., de Nostalgische Osse Schooiers met het nummer “De gupkes in de vissekom”. Zoals de toenmalige organisatie had beloofd werd er van de nummers 1 t/m 4 een plaatje gemaakt. Het eerste exemplaar werd op de nieuwjaarsreceptie van gemeente Oss overhandigd aan burgemeester Eppo van Veldhuizen. Grootvorst Maik Overbeeke werd dit seizoen trouw gesteund oor zijn adjudant Tiny Megens. In september van 1982 werd afscheid genomen van president Bert Appels, die op dat moment 6 jaar leiding had gegeven aan de Raauw Ossekar. Hij werd opgevolgd door Ben Baaijens.
1982 1983
De scepter ging dat seizoen over in handen van voormalig agent Henk Brans. Hij koos Willem Rijpert aan zijn zijde als adjudant. 1983 was voor de Raauw Ossekar ook een jubileum jaar. De Raauw Ossekar bestond dat jaar 15 jaar. Hoewel 11 een magisch getal is in de carnavalswereld, werd het toch weer eens tijd voor een feestje. Ter gelegenheid van dit derde lustrum werd er een groot country-festijn georganiseerd. De hele Iemhof werd omgebouwd in een heuse saloon. Kosten nog moeite waren gespaard om het geheel in een echte western sfeer te brengen. Zelfs het vee ontbrak niet; Grootvorst Brans werd, al dan niet vrijwillig, midden in de zaal omgekleed als een echte bizon.
In deze periode was er een Raad Van Advies binnen het Osse carnaval. Tegenwoordig kennen we ook een dergelijk orgaan, de R.C.O. (raad carnavals overleg). Uit deze raad werd voorgesteld om de stads Raad van Elf te laten vertegenwoordigen door twee raadsleden uit iedere carnavalsvereniging. Voor de Raauw Ossekar zijn dat Frans van Leeuwen, Jan Blom en Tiny van Geffen geweest. Deze formule heeft echter niet lang stand gehouden omdat niet alle clubs konden (wilden) voldoen aan het leveren van raadsleden.
Het derde liedjesfestival kreeg wel een heel bijzondere opening. De toenmalige burgemeester van Veldhuizen was blijkbaar zo geïnspireerd door het plaatje wat hij eerder dat jaar had ontvangen dat hij een lied met maar liefst elf coupletten te gehore bracht.
1983 1984
Dit seizoen was een echte Brabander grootvorst. Leo d’n Urste; van geboorte Geffenaar; vanaf zijn vijfde getraind voor het carnaval in Den Bosch; 15 jaar carnavalsvierder in Oss; 6 jaar voorzitter en prins van de Wevers in Nistelrode. Nu grootvorst met adjudant de meer dan ervaren Frans van Leeuwen, een van de meest creatieve mensen van de Raauw Ossekar. Het was een lang seizoen, het openingsbal was op 3 maart, terwijl het Elf-Elf bal op 5 november daarvoor was. Muzikaal stak alles weer goed in elkaar met de Meteors, kapel de Dreuglopers, de Maaskanters, discotheek Casa Blanca en de gelegenheidskapel van de UVG. Natuurlijk was er het Liedjesfestival met als winnaar de Oplappers met ‘Oo Ossegat’.
Het Ossespan is, na bijna 4 jaar veel plezier, gestopt als hofkapel van de Raauw Ossekar, nadat een ruzie met het nieuwe bestuur de pret verstoord heeft. Zij kijken toch terug met veel plezier op een leuke periode met een hit als ‘Moeder, Het Is Weer Mis’ van het MCLF, geschreven door Arno van Steenstraten, gezongen door Doet Hier Iets en tot nu toe als enige Osse winnaar op het Knotskrakersfestival. Als kapel hebben zij nog vele jaren in het Osse carnaval meegeblazen. Dit seizoen waren er meerdere bestuursperikelen, een aantal mensen hebben afscheid genomen van de Raauw Ossekar.
Het Rondje Ossekar had in het programma demonstraties van, , majorettencorps de Sneeuwklokjes, Turnoss, Taekwondo, aerobics en demonstratie ballroom dansen. Meer was er niet in de Ruwaard. De Bokkenrijders uit Oss en de Pompzwengels uit Geffen bliezen het dak eraf op deze middag.
De carnavalswagen, ‘Nie Kliere Mar Zwiere’, won de eerste prijs in de Osse optocht, terwijl de raad van elf als beren op een hobbelfiets een loopgroep vormden.
Grootvorst Leo noemt nu nog de Raauw Ossekar een gastvrije club, en heeft waardering voor de organisatie en het protocol. Waar deze grootvorst trouwens carnavalesk van afweek. Zoals tijdens het boerenbal, waar hij met adjudant Frans als herenboer op klompen met bolhoed opkwam, zeer tot ongenoegen van groep Protocol; in plaats van een toespraak tegen sluitingstijd “zongen” grootvorst en adjudant (met trekzak) het lied ‘Het Leven Is Een Hennekoi’. Een van de stunts was een karate-act met scepter en doorgezaagd plankje, waarbij het plankje veel minder te lijden had dan de scepter. In discotheek de Lunenburg hebben Leo en Frans opgetreden voor Minister Brakx, die kwam uitleggen hoe het met de zure regen zat. Het carnaval bleef Leo in het bloed; in ’92 had hij een carnavalshit als Lennart Landman met “Overal liggen peuken”.
1984 1985 en 1985-1986
Deze twee carnavalsjaren werden geleid door dezelfde grootvorst en adjudant. Dat moet een prima span zijn geweest, want niet iedereen is het gegeven twee jaar op rij de Raauw Ossekar voor te gaan. Op het Elf Elf bal kwam Jan de Twidde Blom, Schiedammer, als grootvorst uit het Ossekarretje met adjudant Frans van de Weerden. Jan, terug van weggeweest als voormalig adjudant, was in Oss bekend van voetbalclub Margriet. Naar eigen zeggen een man van weinig woorden, maar niet ieder is het daarmee eens. Frans van de Weerden, ook wel de “grootvorst van de erwtensoep” genoemd, bekend van honderden kilo’s kokende mosselen op knallende kookpotten en licht geurende erwtensoep.
Dit waren de jaren dat carnavalvieren een oppepper nodig had; de Raauw Ossekar organiseerde optredens van grote Nederlandse artiesten in D’n Iemhof. Onder het motto; geef het publiek wat ze wilt, kon je tijdens de vele bals van de Raauw Ossekar Lee Towers, Anita Meier, Babe en Oscar Harris -met de band die nog vele jaren in D’n Iemhof zou spelen; de Dandees- zien en horen. Een groot succes; er werd geknokt om donateurskaarten! Natuurlijk waren er de vaste aktiviteiten; in de optocht groot succes met een tweede (Noit Kopke Onder) en een eerste prijs (Carnaval Ginne Toekomst, Da Mende Mar). Nadat het confettikanon een frietkraam vol papier geblazen had, werd het gebruik van dit artikel voorlopig verboden.
Een nieuwe traditie, de uitwisseling van een kratje bier met de Krinkelkoppen-wagenbouwers werd geboren, maar ook een oude gewoonte, het bejaardencarnaval stond volop in de aandacht. Er werden bezoeken afgelegd bij Vita Nova en in de kantine van Bergoss hadden de gehandicapten veel plezier met de Raauw Ossekar. Op maandagmiddag waren de leden van de Ouderenbond in D’n Iemhof te gast op het bejaardenbal, een feest dat opgeluisterd werd door de Jeugdprins en kapellen. Ook de carnavalswagen werd nog even van stal gehaald zodat die in alle rust bewonderd kon worden. De raadsleden en het bestuur hebben altijd veel aandacht gehad voor de gehele samenleving van Oss, van jeugd tot bejaarden.
Bij het 5e MCLF, gewonnen door de Houtklappers met “Ik Hou Van Oss En Kielenblauw” werd geopend door de burgemeesters van Berghem, Straatsma. Hij zong het annexatielied, een pijnlij onderwerp in die tijd. Ook het zesde Liedjesfestival had als winnaar de Houtklappers. Hierbij was burgemeester Vos uit Schayk als buutreedener met soldatenhelm succesvol, terwijl ook Eppo Veldhuizen zich als dichter presenteerde.
Jan de Twidde verklaart het succes van de Raauw Ossekar; de kwaliteiten van iedereen werden goed ingezet. Deze kwaliteiten kwamen soms op een wat ongelukkige manier naar voren; Willem Rijpert, donateur van het eerste begin, had onder het podium nog wel eens last van het erwtensoep-syndroom; eenzaam schroefde hij daar de delen aan elkaar.
September 1985 bracht heel Brabant samen bij de Playback/soundmixshow. Een Back to the Sixties-feest, een Zuidamerikaans bal en een Hometrainwedstrijd in januari 1986 maakten het seizoen kompleet. Voor alle Raauw Ossekar-mensen werd het haringhappen nu in eigen huis georganiseerd; voorheen werd op Aswoensdag naar Berghem getrokken om zelf feest te vieren.
1983 1984
Dit seizoen was een echte Brabander grootvorst. Leo d’n Urste; van geboorte Geffenaar; vanaf zijn vijfde getraind voor het carnaval in Den Bosch; 15 jaar carnavalsvierder in Oss; 6 jaar voorzitter en prins van de Wevers in Nistelrode. Nu grootvorst met adjudant de meer dan ervaren Frans van Leeuwen, een van de meest creatieve mensen van de Raauw Ossekar. Het was een lang seizoen, het openingsbal was op 3 maart, terwijl het Elf-Elf bal op 5 november daarvoor was. Muzikaal stak alles weer goed in elkaar met de Meteors, kapel de Dreuglopers, de Maaskanters, discotheek Casa Blanca en de gelegenheidskapel van de UVG. Natuurlijk was er het Liedjesfestival met als winnaar de Oplappers met ‘Oo Ossegat’.
Het Ossespan is, na bijna 4 jaar veel plezier, gestopt als hofkapel van de Raauw Ossekar, nadat een ruzie met het nieuwe bestuur de pret verstoord heeft. Zij kijken toch terug met veel plezier op een leuke periode met een hit als ‘Moeder, Het Is Weer Mis’ van het MCLF, geschreven door Arno van Steenstraten, gezongen door Doet Hier Iets en tot nu toe als enige Osse winnaar op het Knotskrakersfestival. Als kapel hebben zij nog vele jaren in het Osse carnaval meegeblazen. Dit seizoen waren er meerdere bestuursperikelen, een aantal mensen hebben afscheid genomen van de Raauw Ossekar.
Het Rondje Ossekar had in het programma demonstraties van, , majorettencorps de Sneeuwklokjes, Turnoss, Taekwondo, aerobics en demonstratie ballroom dansen. Meer was er niet in de Ruwaard. De Bokkenrijders uit Oss en de Pompzwengels uit Geffen bliezen het dak eraf op deze middag.
De carnavalswagen, ‘Nie Kliere Mar Zwiere’, won de eerste prijs in de Osse optocht, terwijl de raad van elf als beren op een hobbelfiets een loopgroep vormden.
Grootvorst Leo noemt nu nog de Raauw Ossekar een gastvrije club, en heeft waardering voor de organisatie en het protocol. Waar deze grootvorst trouwens carnavalesk van afweek. Zoals tijdens het boerenbal, waar hij met adjudant Frans als herenboer op klompen met bolhoed opkwam, zeer tot ongenoegen van groep Protocol; in plaats van een toespraak tegen sluitingstijd “zongen” grootvorst en adjudant (met trekzak) het lied ‘Het Leven Is Een Hennekoi’. Een van de stunts was een karate-act met scepter en doorgezaagd plankje, waarbij het plankje veel minder te lijden had dan de scepter. In discotheek de Lunenburg hebben Leo en Frans opgetreden voor Minister Brakx, die kwam uitleggen hoe het met de zure regen zat. Het carnaval bleef Leo in het bloed; in ’92 had hij een carnavalshit als Lennart Landman met “Overal liggen peuken”.
1984 1985 en 1985-1986
Deze twee carnavalsjaren werden geleid door dezelfde grootvorst en adjudant. Dat moet een prima span zijn geweest, want niet iedereen is het gegeven twee jaar op rij de Raauw Ossekar voor te gaan. Op het Elf Elf bal kwam Jan de Twidde Blom, Schiedammer, als grootvorst uit het Ossekarretje met adjudant Frans van de Weerden. Jan, terug van weggeweest als voormalig adjudant, was in Oss bekend van voetbalclub Margriet. Naar eigen zeggen een man van weinig woorden, maar niet ieder is het daarmee eens. Frans van de Weerden, ook wel de “grootvorst van de erwtensoep” genoemd, bekend van honderden kilo’s kokende mosselen op knallende kookpotten en licht geurende erwtensoep.
Dit waren de jaren dat carnavalvieren een oppepper nodig had; de Raauw Ossekar organiseerde optredens van grote Nederlandse artiesten in D’n Iemhof. Onder het motto; geef het publiek wat ze wilt, kon je tijdens de vele bals van de Raauw Ossekar Lee Towers, Anita Meier, Babe en Oscar Harris -met de band die nog vele jaren in D’n Iemhof zou spelen; de Dandees- zien en horen. Een groot succes; er werd geknokt om donateurskaarten! Natuurlijk waren er de vaste aktiviteiten; in de optocht groot succes met een tweede (Noit Kopke Onder) en een eerste prijs (Carnaval Ginne Toekomst, Da Mende Mar). Nadat het confettikanon een frietkraam vol papier geblazen had, werd het gebruik van dit artikel voorlopig verboden.
Een nieuwe traditie, de uitwisseling van een kratje bier met de Krinkelkoppen-wagenbouwers werd geboren, maar ook een oude gewoonte, het bejaardencarnaval stond volop in de aandacht. Er werden bezoeken afgelegd bij Vita Nova en in de kantine van Bergoss hadden de gehandicapten veel plezier met de Raauw Ossekar. Op maandagmiddag waren de leden van de Ouderenbond in D’n Iemhof te gast op het bejaardenbal, een feest dat opgeluisterd werd door de Jeugdprins en kapellen. Ook de carnavalswagen werd nog even van stal gehaald zodat die in alle rust bewonderd kon worden. De raadsleden en het bestuur hebben altijd veel aandacht gehad voor de gehele samenleving van Oss, van jeugd tot bejaarden.
Bij het 5e MCLF, gewonnen door de Houtklappers met “Ik Hou Van Oss En Kielenblauw” werd geopend door de burgemeesters van Berghem, Straatsma. Hij zong het annexatielied, een pijnlij onderwerp in die tijd. Ook het zesde Liedjesfestival had als winnaar de Houtklappers. Hierbij was burgemeester Vos uit Schayk als buutreedener met soldatenhelm succesvol, terwijl ook Eppo Veldhuizen zich als dichter presenteerde.
Jan de Twidde verklaart het succes van de Raauw Ossekar; de kwaliteiten van iedereen werden goed ingezet. Deze kwaliteiten kwamen soms op een wat ongelukkige manier naar voren; Willem Rijpert, donateur van het eerste begin, had onder het podium nog wel eens last van het erwtensoep-syndroom; eenzaam schroefde hij daar de delen aan elkaar.
September 1985 bracht heel Brabant samen bij de Playback/soundmixshow. Een Back to the Sixties-feest, een Zuidamerikaans bal en een Hometrainwedstrijd in januari 1986 maakten het seizoen kompleet. Voor alle Raauw Ossekar-mensen werd het haringhappen nu in eigen huis georganiseerd; voorheen werd op Aswoensdag naar Berghem getrokken om zelf feest te vieren.
1986 - 1987
Het carnaval in Oss en omgeving stond bol van de activiteiten. Ook de Raauw Ossekar deed zijn best om op zoveel mogelijk plaatsen aanwezig te zijn. Grootvorst Arie Baaijens en adjudant Nico van der Hurk reisden stad en land af. Uitrukkende diensten waren er in die tijd volop. Bezoeken aan b.v. de Vèrrekès Staawers en De Wevers liggen nog goed in het geheugen. Een bezoek aan de Raamdrupkes uit Uden kreeg wel een heel bijzonder tintje toen Grootvorst Arie zijn scepter (per ongeluk) als slagwapen gebruikte. In zijn enthousiasme raakte hij de gravin van de Raamdrupkes zo hard dat deze met een enorme buil op het hoofd de carnaval door moest. Het was blijkbaar niet alleen voor de carnavalsclubs moeilijk om alles bij te houden, ook de pers had het moeilijk. Zo wordt Grootvorst Arie Opper van het Krullendonk (Heesch) genoemd en met foto en al afgebeeld.
Om al die drukke bezigheden goed te begeleiden was het absoluut noodzakelijk om een strak protocol aan te houden. In die tijd stond Tonnie Verbruggen aan het hoofd van de groep protocol. Hij stond er om bekend dat hij zeer formeel was en alles tot in de puntjes verzorgd wilde hebben. Kledingvoorschriften werden dan ook strikt nageleefd. Als het onverhoopt toch eens voorkwam dat er van de voorschriften werd afgeweken dan leidde dat zeker tot heftige discussies in de raadsvergadering. Hij was een man van principes. Een opmerking die daar van getuigt vonden we in een notulen uit die tijd. Er stond genotuleerd “dat hij het er niet mee eens was” dan kwam altijd de aanvulling dat hij het er in “principe” niet mee eens was. Er wordt veel verteld over de raad van de Raauw Ossekar maar het moet zeker vermeld dat de dames van de raad een zeer hecht groep vormde die zich op zeer eigen wijze op de avonden presenteerde. Vele creaties zijn er gemaakt en even zo vele stukjes ingestudeerd.
1987 / 1988
Een nieuw seizoen stond voor de deur. Het was in die tijd dat huidige generatie bestuurders van de Raauw Ossekar het carnaval ontdekten. Zo was het ook met de Grootvorst Willem Huisman met aan zijn zijde Ton Bouma. Willem Huisman, nu president van de Raauw Ossekar, viel toen op door zijn onafscheidelijke grijze hoge hoed, slipjas en lange Bossche sjaal in de kleuren rood geel en wit. Om alle actieve leden van de Raauw Ossekar de gelegenheid te geven kennis te maken met de grootvorst werd er een contactavond georganiseerd. Vaak was het zo dat er voor velen een volslagen vreemdeling tevoorschijn kwam en het was toch de bedoeling om een heel seizoen samen te werken. Deze informele avonden met alle raadsleden, vrijwilligers, barpersoneel en ordecommissarissen waren bijzonder aangenaam.
In dit seizoen gebeurde het ook dat het Liedjes festival verhuisde van de avond na het elf-elfbal naar de avond voor het elf elfbal. Grootvorst Willem heeft dan ook in zijn seizoen twee maal het MCLF mee mogen maken.
In deze tijd waren er naast de diverse carnavals verenigingen ook vele clubjes. Bij de Raauw Ossekar had je b.v. de Club van 14, de groep Wagenaarstraat, de Zotjes, de Muntjes en zelfs een groep uit Delft die trouw iedere feestavond van de Raauw Ossekar bezochten. Tijdens één van de carnavalsdagen was het traditie dat zij aan de dames van de raad van elf een orchidee overhandigden. Zo was er Jos de Grootverbruiker. Hij was bekend om de grote hoeveelheid glazen bier die hij voor zijn groep ophaalde. Drie bladen vol waren geen uitzondering.
1988 / 1989
et probleem van de wagenbouw ruimte heeft de Raauw Ossekar altijd al achtervolgd. In het seizoen van Grootvorst Willy (Abrahams) en adjudant Fred Molleman was dat al niet anders. Het is waarschijnlijk de eerste keer dat de wagenbouwers samen met de dames van de raad een loopgroep in de optocht hebben gevormd. Het motto gaf duidelijk aan dat ze niet van plan waren om zich door gebrek aan bouwruimte uit het veld te laten slaan; “Raauw Ossekar Past Nôit”.
Aan de vooravond van het 22 jarig bestaan werden er naast de normale feestavonden ook andere activiteiten georganiseerd. Wildkermissen, hometrainwedstrijden en rommelmarkten waren niet van de lucht. Op deze manier werden de gelden bijeen gebracht voor het jubileum jaar.
In deze jaren werd ook een nieuw probleem zichtbaar. Voor het eerst leek het erop dat het bezoekers aantal wat terug liep. De wintersport vakanties zijn een ware concurrentie voor het carnaval. Juist om die reden werd er naar tradities teruggegrepen. Het opnieuw introduceren van het Mosselbal was er één van.
1989 – 1990
Tweeëntwintig jaar carnaval. Een prima reden om extra uit te pakken! Een jubileum boekje, een lichtkrant voor in D’n Iemhof, een feest en receptie met alle Osse kapellen in januari. Een ander jubileum, 11 jaar wagenbouwen bij Bob Verberkt mocht genoemd worden. Vier 1e, vier 2e en drie 3e prijzen waren het resultaat van die elf jaar. Twee seizoenen kon niet gebouwd worden door gebrek aan ruimte, een bekend probleem in Oss… Grootvorst, Arie Dun Urste koos weer als adjudant Nico vd Hurk. In de Maaslandhal werd een dansmarieke toernooi gehouden, waar onze garde als enige Osse dansgroep de competitie aandurfde. Het halfvastenbal op 24 maart sluit het feestseizoen af. Dansorkest Joy en Adjes Music Box zorgden voor de muziek, terwijl er levensmiddelenmanden verloot werden. Op 25 maart rijdt de wagen weer mee in Zeeland. Op de allerlaatste avond van het seizoen, voor het nieuwe Elf-elfbal wonnen nieuwkomers Antivries met Huuns en Hasz het Liedjesfestival van 1990 met het nummer Wa doen ze nou. De beide nieuwkomers gingen ook door het carnavalsleven als stadsprins en adjudant.
1990-1991
De ene grootvorst verdwijnt en de andere komt op. Soms zijn het vreemde gezichten, maar ook doorgewinterde carnavalsvierders treden aan het voetlicht. Geri ter Braak is er een. Zijn hele familie viert carnaval. Vader, beide broers, zus, dochter en latere vrouw actief bij de Raauw Ossekar en hij zelf sinds 1970 lid van de OC. Een fanatiek wagenbouwer, later wordt hij nog grootvorst bij de Krinkelkoppen. Na zijn opkomst in het traditionele Ossekarretje, maakt hij zijn adjudant Willy Haarsma bekend. Helemaal geheim was Geri’ s opkomst niet, zijn naam werd geraden naar aanleiding van de kreet; de nieuwe grootvorst is altijd in de olie.
Ton Bouma is de verse president. Hij had in het begin wat moeite om orde op zaken te stellen, daarom werd hem een vuistje aangeboden als voorzittershamer.
Uitgaande bezoeken voerden de Raauw Ossekar ver buiten Brabants grenzen; de Xerxotten in Rotterdam (van voetbalclub Xerxes) werd aangedaan. De Brabanders bleken welkome gasten; het feest daar ontbrandde pas wanneer de Raauw Ossekar binnen geblazen werd. Aan het Klunen in Oss werd door de raad van elf meegedaan. De scepter mocht niet mee, dus werd een alternatief met een friese doorloper erop meegetorst.
Carnavalvieren had dat jaar nogal wat voeten in de aarde. Bijna werd het landelijk afgeblazen door de Midden-Oosten crisis. Feestvieren was gevoelig, vooral het vastenfeest. Uiteindelijk bleek het hemd nader dan de rok en werd het feest toch gevierd. Alleen de feestavond bij de Peelknijnen op vliegbasis Volkel ging niet door. Het kompas werd naar Lith gericht. De chauffeur had wat minder richtingsgevoel, want hij verdwaalde in de duistere polder.
De carnavalswagen “zonder subsidie kweke we nie lang mer” haalde in Oss de 2e prijs, in Zeeland de 1e met lof van de jury!!! De muziekgroep bij de reuze-kikker stelde de ‘Konthamers’ in nood voor. Grootvorst Geri ontving bij een bezoek aan de Krinkelkoppen een maaltje brintaballen om het volgende jaar sterk genoeg te zijn voor een eerste prijs in de Osse optocht. Wat trouwens prima geholpen heeft. En het 10e Liedjesfestival werd gewonnen door de Heuvelkwaekers met ‘Ge bleft ven mij’.
1991-1992
Over het Liedjesfestival gesproken, Wil dun Urste Panneman mocht dit jaar de scepter zwaaien. Alweer geen Brabander; uit Leek bij Grunningen is hij via bouwgroep de Loltrappers, vriendenclub de Immigrantjes en als deelnemer aan het MCLF D’n Iemhof binnen gezeild. Als immigrant trots op zijn verkiezing koos hij Jan Prein als ervaren “Osseman” tot adjudant. Jan was al ‘in dienst’ sinds 1973. Na het Elf-Elf bal was er bijna ieder weekend een uitrukkende dienst. De Hossende Wevers, het Knollenrijk, de Krinkelkoppen en de Vrolijke Vagebonden zijn enkele voorbeelden.
Wil hield van korte toespraken, het feest moest doorgaan. Speeches kwamen vaak als een onverwachte verrassing. Dat ging hem bij de nieuwjaarsreceptie en de Peelknijnen goed af, net als het Raauw Ossekar lied, dat hij –verstandig- uit het hoofd kende.
De eerste hofdame van de Raauw Ossekar wordt geïnstalleerd, Petra Molleman. Haar taak als hofdame is het ondersteunen van de grootvorst bij zijn officiële bezigheden.
Onderling geintjes uithalen is een van de vele bezigheden van de carnavalsvierders. Het verdwijnen van de cape van de grootvorst, een probleem bij zijn opkomst op het podium, is er een van. Met name adjudant Jan en chef Protocol Aloijs de Koning, beide zeer gehecht aan stipte en keurige opvolging van de regels, waren fors ongerust. De naam Aloijs, een Kruikezeiker van komaf, zorgt er nog steeds bij enkele raadsleden voor, dat terstond strik en pochet rechtgetrokken wordt.
De dames van de raad maakten gebruik van de duistere krachten van de 29e februari; ze namen, net als in het schrikkeljaar 1976, de macht op het podium over. De raadsleden konden hun positie slechts deemoedig met een roos heroveren. Het bejaardencarnaval werd door de vrouwen van de raadsleden met een luchtige gardedans opgevrolijkt.
De loterij tijdens het Halfvastenbal had ook tradities in zich; de eerste prijs werd door de grootvorst persoonlijk thuisbezorgd. Wil dun Urste hoefde niet verder dan het huis van oppertapper Henk in Megen, het jaar ervoor echter mocht Ger dun Urste 60 eieren naar Gouda brengen!
Het laatste optreden van de grootvorst is weer het MCLF. In een vorig artikel zijn wat kleine foutjes geslopen; ‘Moeder het is weer mis’ is de winnaar van 1992, geschreven door Anne van Steenstraten. Weekblad Regio Oss stelt dan al sinds 1989 de Persprijs, uitgereikt door Gerrit Dartel, beschikbaar. De presentatieprijs wordt gewonnen door de Krinkelkoppen. Wie de foto’s goed bekijkt ziet daar de voorlopers van BB en….. Presenteren konden ze toen al goed, aan het zingen moest volgens de jury nog geschaafd worden.
1992-1993
Het 25 jarig bestaan van de Raauw Ossekar staat voor de deur. Grootvorst Piet (van Lijssel) d’n Urste en adjudant Peter Coolen vormen een schoolmeestersduo. 25 jaar is geen carnavalesk jubileum, maar toch werd door groep Reclame flink aan de weg getimmerd om het niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Op 8 januari 1993 word een persconferentie gehouden in het Jan Cunen centrum. Hierbij was veel pers aanwezig. Ook een speciaal voor de Raauw Ossekar gebrouwen bier werd geïntroduceerd. Een week later was er een grote receptie in D’n Iemhof. Deze was zo druk bezocht dat grootvorst en adjudant van s’middags twee tot s’avonds zes niet meer hebben gedaan dan handen schudden en toespraakjes aanhoren. Toen zij van het feest wilden gaan genieten bleek dit al op zijn einde te lopen. De burgemeester van Oss, Eppo van Veldhuizen, was ook van de partij. Hij kreeg zijn eerste carnavals onderscheiding, waar hij zo trots op was, dat hij hem bij elk carnavalsfeest droeg.
Heel belangrijk voor het goed functioneren van een Raad van Elf, is de saamhorigheid. De beide schoolmeesters hadden daar wel een heel eigen kijk op; aan het begin van het seizoen werd meteen al een klassenboek gemaakt. De verrichtingen van de raadsleden werden er zeer nauwkeurig in bijgehouden. Op woensdagavond na het carnaval kreeg ieder raadslid een rapport. Allen, op één na, gingen over. Na een heftige briefwisseling en handtekeningenacties is toch besloten om ook die ene maar over te laten gaan. Dat was geen slechte beslissing, want de zittenblijver is onze huidige adjudant. Een druk seizoen met veel plichtplegingen.
1993-1994
Dat ieder geknipt is om grootvorst te zijn bewees kapper Ronnie Jansen. Hij en adjudant Willem Rijpert knipten en (gek)scheerden de carnavalsvierders van de Raauw Ossekar. Hoewel grootvorst Ronnie voorzitter protocol is geweest, kon hij het niet laten om flink van het protocol af te wijken. Op de laatste avond van het carnaval kwamen grootvorst en adjudant als twee ras-echte Schotten het podium op. Maar ook de raadsleden lieten zich niet onbetuigd; grootvorst en adjudant waren vaak spoorloos en dit probleem werd radicaal opgelost door beide heren op een brancard vast te binden en ze zo op het podium te zetten.
Een gigantisch grote carnavalswagen werd dit jaar gebouwd; het motto was Circus Groot Oss. Dit had alles te maken met het “circus” rond de samenvoeging met de omliggende gemeenten. Dat wagenbouw nooit zonder problemen lijkt te kunnen, bleek ook nu. Halverwege moest de half afgebouwde wagen verhuisd worden van GAM Coating naar Bouwbedrijf van Peer. De afstand was niet zo groot, maar toch een hele onderneming.
Naast de vele activiteiten was er toch ook voldoende gelegenheid om feest te vieren. Een vast onderdeel was de uitrukkende dienst op vrijdagavond voor carnaval naar Volkel geworden. De lage consumptie prijzen en de enorme drukte maakten dit tot bijzonder gezellige avonden. Menigeen zal zich nog de busreis terug herinneren, waar niet iedereen altijd even vast ter been was. Zo nu en dan belandde een passagier een treetje lager. Ook de chauffeurs van de bussen zullen zich de vreemde collectezakken voor de fooi nog goed herinneren.
1994-1995
In 1994 1995 was het moeilijk om een grootvorst te vinden. Pas enkele weken voor het Elf Elf bal kon president Ton Bouma opgelucht ademhalen. Hij had hem gevonden in de persoon van Rens Rezelman. Als adjudant koos hij secretaris Willem Huisman, die het geen probleem vond beide functies te vervullen. De bekendmaking van de grootvorst was dit keer anders. Normaal komt de nieuwe grootvorst op in het Ossekarretje, maar dit keer werd het leeg binnengereden. Er werd aangekondigd dat de grootvorst spontaan uit het aanwezige publiek gekozen zou worden. Toen het zoeklicht door de zaal dwaalde waren er een aantal mensen die zich rap verdekt opstelden, omdat ze echt dachten dat willekeurig iemand gekozen werd.
De commissie van het Liedjesfestival besloot de finalisten niet meer op een cassettebandje, maar op CD op te nemen. In december kreeg de stadsprins de eerste CD van het Maaslands Carnavals Liedjes Festival.
Het is inmiddels een gewoonte geworden, dat de grootvorst iets ludieks organiseert voor de raadsleden. De fitheid van zowel de Raad van Elf als die van hun dames werd uitvoerig getest. Op de kersverse kunststof atletiekbaan van AVOss 78 werd een Coopertest gelopen. Het startschot werd gegeven door stadsprins Joop d’n Urste. De in 12 minuten afgelegde afstand varieerde van 1200m tot 3100m. Menig (bier)buikje werd flink geschud. De dames lieten zich ook niet onbetuigd, zij hadden sponsors gevonden voor het aantal gelopen ronden. De kas voor hun activiteiten werd daardoor aardig aangevuld.
1995-1996
Ties dun Twidde was de naam die grootvorst Jan van der Heijden heeft gekozen voor zijn seizoen met Jan van Rossum als adjudant. Hun opkomst bracht de President flink in verwarring; de hofdame stapte uit het Ossekarretje! Na de onthulling van de grootvorst, verkleed als paasei, moest nog de adjudant in de zaal gezocht worden. Ties, een onbekende voor de raadsleden, heeft het seizoen doorlopen als een veredelde Sinterklaas; voortdurend toverde hij maffe kadootjes uit zijn koffer. De jeugd binnen de Raauw Ossekar, de Narrestampers, had volop zijn aandacht. Een barbecue en sponsoring waren voorbeelden van de verwennerij. De wagenbouwers werden prima voorzien van zelfgebakken krentenmik.
De nieuwjaarsreceptie bij de SCVO was het begin van scepterperikelen. Een raadslid van de Raauw Ossekar meende de scepter van stadsprins Martijn I te pakken te hebben. Dat is altijd goed voor een fustje bier, de vreugde was dus groot. De krant werd rap op de hoogte gesteld; de SCVO zou de scepter tijdens het klunen terug kunnen kopen. Maar net op tijd werd ontdekt dat het om een nepscepter ging, die verleidelijk was neergelegd door de SCVO. Maar dat werd door de “dieven” geheim gehouden. De Krinkelkoppen, waar de stadsprins zijn roots had, waren bijzonder gebrand op het gestolen kleinood en boden hoge bedragen. Uiteindelijk is de nepscepter samen met de Raauw Ossekar scepter in een koffer terechtgekomen. En ja, samen in de koffer, daar komen kleintjes van. Zo ook met deze twee relikwieën.
De optocht was een enorm succes; een 1e prijs voor de wagen, een 1e prijs bij de individuelen, een 4e prijs voor de Narrestampers en een 6e prijs voor de loopgroep van de dames. De wagen was weer op twee lokaties gebouwd, de laatste 2 maanden in een met ijs bezette tent. Het carnaval werd doorgestoomd met Krengedeng van Guus Meeuwis en de vloer werd geveegd met een bezem met fietsstuur. Voor het halfvastenbal werd met een Carribean Party met opzwepende muziek gevierd, een dansgroep liet zien dat je ook anders dan in polonaise over de vloer kunt gaan.
1996-1997
De smaak van een andere opkomst dan het karretje had men te pakken. Geert (Nederkoorn) dun Urste kwam met adjudant Peter Sas op brullende politiemotoren de kuil ingereden. Deze grootvorst hield niet erg van het protocol. In onverwachte verrassingen was hij meer thuis. Zo had hij al snel de veren van stadsprins Berry te pakken. De uitreiking van de CD van het Liedjesfestival liep uit in een bokswedstrijd tussen stadsprins en burgervader Dijkstra. Maar ook de raadsleden moesten het ontgelden. Vlak voor carnaval had hij het geregeld, dat de Raauw Ossekar uitgenodigd was bij televisieopnames voor een carnavalsitem in Hilversum. Op zaterdagochtend stond iedereen, vers van de kapper, het koper gepoetst en in glanzende smokings klaar bij de Fleur om 07.30 op de bus te wachten. Dames, dansgarde en raadsleden kregen een uur later te horen, dat het fijn was dat ze allen op tijd waren, maar dat er in Hilversum niemand op hen wachtte. Toen het besef doorgedrongen was, dat men grandioos was beetgenomen, ging de opgepoetste groep de stad in voor koffie en een speurtocht, waarbij op deze aparte manier goede reklame werd gemaakt voor de Raauw Ossekar. De winnaar mocht een nieuwe prijs in ontvangst nemen; de Gouwen Os. Deze wisselprijs verandert nu ieder jaar opnieuw van eigenaar.
1997-1998
Grootvorst en adjudant worden onthuld op een manier die zij het hele seizoen voort zullen zetten; zingend en dansend als de Blues Brothers, “Everybody needs somebody”. De kar trekkend in de polonaise gingen grootvorst Frank (Mientjes) dun Urste met adjudant Marcel van der Leest de feestvierders voor. Bijvoorbeeld bij het Liedjesfestival, waar BB en de Klooiers winnaar werden met het nummer ‘Aon de Zwier’. Het tweede Kapellenfestival had vijf deelnemers, de Dorstvlegels uit Heesch worden winnaar.
Als nieuwkomers en onbekenden in de Raad van Elf waren de gebeurtenissen in het seizoen vaak een verrassing. Vooral de oplopende temperatuur in het Rokkostuum en onder de steek bracht menig druppeltje vocht naar buiten. Protocol was niet een van de liefhebberijen van grootvorst en adjudant, een verkleedpartij met blauwe en rode kniekousen in plaats van de zwarte sokken was hen een welkome afwisseling. Net als de voorlopers van de klapschaats, de klapschoen. Onderscheidingen uitreiken was hen wel toevertrouwd; iedere carnavalsdag werd de raadsleden of de dames een nieuwe opgespeld. Het is de laatste keer dat orkest Dandee en Adjes Music Box voor de muzikale noot en de nodige ongein zorgen. Zij hebben jarenlang tot grote tevredenheid mede de sfeer bepaald bij de Raauw Ossekar.
In het jaar, dat de bouwruimte en de wagen van de Krinkelkoppen uitbrand, worden de wagenbouwers weer geëerd met een 1e prijs.
1995-1996
Ties dun Twidde was de naam die grootvorst Jan van der Heijden heeft gekozen voor zijn seizoen met Jan van Rossum als adjudant. Hun opkomst bracht de President flink in verwarring; de hofdame stapte uit het Ossekarretje! Na de onthulling van de grootvorst, verkleed als paasei, moest nog de adjudant in de zaal gezocht worden. Ties, een onbekende voor de raadsleden, heeft het seizoen doorlopen als een veredelde Sinterklaas; voortdurend toverde hij maffe kadootjes uit zijn koffer. De jeugd binnen de Raauw Ossekar, de Narrestampers, had volop zijn aandacht. Een barbecue en sponsoring waren voorbeelden van de verwennerij. De wagenbouwers werden prima voorzien van zelfgebakken krentenmik.
De nieuwjaarsreceptie bij de SCVO was het begin van scepterperikelen. Een raadslid van de Raauw Ossekar meende de scepter van stadsprins Martijn I te pakken te hebben. Dat is altijd goed voor een fustje bier, de vreugde was dus groot. De krant werd rap op de hoogte gesteld; de SCVO zou de scepter tijdens het klunen terug kunnen kopen. Maar net op tijd werd ontdekt dat het om een nepscepter ging, die verleidelijk was neergelegd door de SCVO. Maar dat werd door de “dieven” geheim gehouden. De Krinkelkoppen, waar de stadsprins zijn roots had, waren bijzonder gebrand op het gestolen kleinood en boden hoge bedragen. Uiteindelijk is de nepscepter samen met de Raauw Ossekar scepter in een koffer terechtgekomen. En ja, samen in de koffer, daar komen kleintjes van. Zo ook met deze twee relikwieën.
De optocht was een enorm succes; een 1e prijs voor de wagen, een 1e prijs bij de individuelen, een 4e prijs voor de Narrestampers en een 6e prijs voor de loopgroep van de dames. De wagen was weer op twee lokaties gebouwd, de laatste 2 maanden in een met ijs bezette tent. Het carnaval werd doorgestoomd met Krengedeng van Guus Meeuwis en de vloer werd geveegd met een bezem met fietsstuur. Voor het halfvastenbal werd met een Carribean Party met opzwepende muziek gevierd, een dansgroep liet zien dat je ook anders dan in polonaise over de vloer kunt gaan.
1996-1997
De smaak van een andere opkomst dan het karretje had men te pakken. Geert (Nederkoorn) dun Urste kwam met adjudant Peter Sas op brullende politiemotoren de kuil ingereden. Deze grootvorst hield niet erg van het protocol. In onverwachte verrassingen was hij meer thuis. Zo had hij al snel de veren van stadsprins Berry te pakken. De uitreiking van de CD van het Liedjesfestival liep uit in een bokswedstrijd tussen stadsprins en burgervader Dijkstra. Maar ook de raadsleden moesten het ontgelden. Vlak voor carnaval had hij het geregeld, dat de Raauw Ossekar uitgenodigd was bij televisieopnames voor een carnavalsitem in Hilversum. Op zaterdagochtend stond iedereen, vers van de kapper, het koper gepoetst en in glanzende smokings klaar bij de Fleur om 07.30 op de bus te wachten. Dames, dansgarde en raadsleden kregen een uur later te horen, dat het fijn was dat ze allen op tijd waren, maar dat er in Hilversum niemand op hen wachtte. Toen het besef doorgedrongen was, dat men grandioos was beetgenomen, ging de opgepoetste groep de stad in voor koffie en een speurtocht, waarbij op deze aparte manier goede reklame werd gemaakt voor de Raauw Ossekar. De winnaar mocht een nieuwe prijs in ontvangst nemen; de Gouwen Os. Deze wisselprijs verandert nu ieder jaar opnieuw van eigenaar.
1997-1998
Grootvorst en adjudant worden onthuld op een manier die zij het hele seizoen voort zullen zetten; zingend en dansend als de Blues Brothers, “Everybody needs somebody”. De kar trekkend in de polonaise gingen grootvorst Frank (Mientjes) dun Urste met adjudant Marcel van der Leest de feestvierders voor. Bijvoorbeeld bij het Liedjesfestival, waar BB en de Klooiers winnaar werden met het nummer ‘Aon de Zwier’. Het tweede Kapellenfestival had vijf deelnemers, de Dorstvlegels uit Heesch worden winnaar.
Als nieuwkomers en onbekenden in de Raad van Elf waren de gebeurtenissen in het seizoen vaak een verrassing. Vooral de oplopende temperatuur in het Rokkostuum en onder de steek bracht menig druppeltje vocht naar buiten. Protocol was niet een van de liefhebberijen van grootvorst en adjudant, een verkleedpartij met blauwe en rode kniekousen in plaats van de zwarte sokken was hen een welkome afwisseling. Net als de voorlopers van de klapschaats, de klapschoen. Onderscheidingen uitreiken was hen wel toevertrouwd; iedere carnavalsdag werd de raadsleden of de dames een nieuwe opgespeld. Het is de laatste keer dat orkest Dandee en Adjes Music Box voor de muzikale noot en de nodige ongein zorgen. Zij hebben jarenlang tot grote tevredenheid mede de sfeer bepaald bij de Raauw Ossekar.
In het jaar, dat de bouwruimte en de wagen van de Krinkelkoppen uitbrand, worden de wagenbouwers weer geëerd met een 1e prijs.
1998 – 1999.
Wintersport, de keuze uit tientallen activiteiten in het weekend, dit zijn de concurrenten van het hedendaagse carnaval. Om de Raauw Ossekar uit de rode cijfers te houden worden er in samenwerking met D’n Iemhof wekelijkse kienavonden georganiseerd. Hierdoor kunnen in ieder geval alle carnavalsaktiviteiten gewoon doorgaan.
Grootvorst Ad dun Urste (Ad van Uden) en adjudant Jack van den Hoogen waren de kartrekkers van het seizoen. Zij hebben met veel plezier en succes eraan gewerkt om er een gezellig en vrolijk jaar van te maken, ook met wat minder bezoekers. Hun opkomst had te maken met de hobby van de grootvorst, de EHBO. Op een brancard, dik in het verband, kwamen beide onherkenbaar de zaal in. Grootvorst Ad wist met een ludieke actie de aandacht van winkelend Oss op de Raauw Ossekar te vestigen, door met de gehele Raad van Elf te collecteren voor de Dierenbescherming. Als tip voor toekomstige grootvorsten geeft hij mee; ‘pak de kans met twee handen aan, want je hebt een prachtig jaar!’
De problemen rond de wagenbouwruimte blijven de groep Technisch achtervolgen. Maar er gloorde hoop; in een pand aan de Gewandeweg zou bouwruimte zijn. Helaas, de gemeente en de S.C.V.O. bleken er toch andere plannen mee te hebben. Ondanks dat er deels in ’t Wild en deels in Oss werd gebouwd kwam er toch een prachtige, grote wagen in de optocht. Het motto “600 jaar Oss” was er op kundige wijze door onze ontwerper Piet van Lijssel in verwerkt.
Het Liedjesfestival heeft als winnaar het lied “Das Sterk” van de Olijke Kouseband. Voorzichtig worden ook de eerste schreden op het internet gezet.
1999 - 2000.
Grootvorst Jan dun Derde ( Jan van Rossum) doet zijn intrede. Als adjudant kiest hij “Heuvelkwaeker” Niels Heesters. Er werd wel wat vreemd tegen aan gekeken, een lid van een bevriende carnavalsclub als adjudant. Maar hij paste zich heel snel aan bij de Raauw Ossekar. Nog een bijzondere samenwerking was er met de Bôtterkousers, de Vagebonden en de Raauw Ossekar. Het Boerenbruidspaar was Wim de Pracht en Ant uit d’n Bus alias Jeffry van Vugt (Raauw Ossekar) en Jolanda van Vugt (Bôtterkouser).
Op bestuurlijk niveau kan eindelijk opgelucht adem worden gehaald; al een paar jaar was men op zoek naar een secretaris. Met de komst van Fred van Vugt is het dagelijks bestuur op volle sterkte. Ook de Raad van Elf kreeg ook een forse injektie; vier (jonge) aspirant-raadsleden worden geïnstalleerd. Zij krijgen een jaar om mee te lopen in de organisatie van de Raauw Ossekar.
Door allerlei uitgestelde toezeggingen over het gebruik van een wagenbouwruimte, was de tijd te kort om een grote wagen te bouwen. Het motto “Zinloos Geweld” werd in zeer korte tijd toch nog mooi gepresenteerd. Om uiting te geven aan ons ongenoegen over de gang van zaken, werd er in nog kortere tijd een protestwagen gebouwd en ingeschreven voor deelname in de optocht. Beide wagens vielen in de prijzen. Veel Osse carnavalsvierders droegen dit jaar het zinloos-geweld speldje, een plaatselijk initiatief van het St. Sebastiaan Gilde. Jan dun Derde kreeg het duizendste opgespeld. Ook deed een aantal Raadsleden voor het eerst sinds lange tijd weer mee aan de Pronkzitting in de Lievekamp. Grootvorst en adjudant organiseerden een fietspuzzeltocht voor de Raad en de dames. Ondanks een frisse bries –windkracht 11- werd dit toch een succes, alhoewel sommige stukken door de wind lopend werden afgelegd.
Het jubileum jaar 2000 - 2001.
Een moeilijke taak voor de geheimraad om een grootvorst te kiezen, terwijl er keuze genoeg is. Velen hadden te kennen gegeven wel grootvorst te willen zijn in het seizoen van het 33 jarig bestaan. De spanning was groot op het Elf Elfbal. Met Henk d’n Tweede (Henk de Wever) en de als os verklede adjudant Harrie Bosch had de geheimraad een goede keuze gemaakt. Beide zijn doorgewinterde Raauw Ossekar mensen en hebben hun sporen dubbel en dwars verdient. Het 33 jarig bestaan is dit seizoen niet het enige feestje binnen de club. Het succesvolle Maaslands Carnavals Liedjes Festival viert haar 4de lustrum. Alle 20 edities waren hoogtepunten in het Osse carnaval. Het Maaslands Kapellen Festival viert haar eerste lustrum. Het lijkt moeilijk om de kapellen warm te maken voor dit evenement, maar de deelnemers, de bezoekers en de jury hebben weer een prima feestavond gehad. Om de eerste CD van het Liedjesfestival in handen te krijgen, werd in een dart-wedstrijd gestreden door stadsprins, adjudant en het Boerenbruidspaar.
Het jubileumjaar van de Raauw Ossekar had op 10 Februari een hoogtepunt. Een receptie met aansluitend een grandioze feestavond. Veel oud-gedienden waren naar D’n Iemhof gekomen om met elkaar het 33 jarig bestaan te vieren. Met zo’n 800 bezoekers konden we dan ook van een ouderwets gezellige avond spreken.
Voor het eerst zal D’n Iemhof ook op zondagmiddag na de optocht open zijn en zal er op maandag en dinsdag non stop feest worden gevierd. Grootvorst Henk d’n Tweede gaat dan ook met een heel goed gevoel het carnaval in. De Raauw Ossekar heeft in zijn 33 jarig bestaan historie geschreven en voor altijd een plaatsje in de harten van veel mensen verovert.
De groep reclame en PR van de Raauw Ossekar dankt weekblad DE REGIO voor hun medewerking aan het tot stand komen van dit overzicht van 33 jaar Raauw Ossekar.
